അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്‍റെ മധുരം
അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്‍ മധുരമോര്‍ത്തിട്ടുണ്ണി
ഉറക്കമുണര്‍ന്നു തേങ്ങി
നിദ്രതന്‍ താഴ്‍വര വിട്ടു വേഗം
പൊന്നമ്മ കുഞ്ഞിനെ ചേര്‍ത്തു പുല്കി
പുഞ്ചിരി പൂക്കും ചെഞ്ചുണ്ടുകളാല്‍
ഉണ്ണി, തന്നമ്മതന്‍ നെഞ്ചിലൂറും
ജീവാമൃത,
മമ്മിഞ്ഞപ്പാലുറുന്നു.
ജീവന്‍ തുടിക്കുന്ന പാല്ക്കടല്‍തന്‍
തീരം ചേര്‍ന്നുണ്ണി നടന്നു മെല്ലെ
ആ കടല്‍ തന്‍റെ മറുകരയില്‍
വ്യഥയോടെ കുഞ്ഞുങ്ങളലഞ്ഞിടുന്നു
മുന്നിലൊഴുകുന്ന പാല്ക്കടലും
കൈയ്യെത്താ ദൂരത്താണവര്‍ക്ക്
പുതുമോടി പൂക്കുന്ന ദേഹമെങ്ങാന്‍
മുലയൂട്ടി വല്ലാതുലഞ്ഞുപോയാല്‍
എന്തുതാന്‍ചെയ്യുമെന്നോര്‍ത്തു ‘മമ്മി’
ചാരെയണഞ്ഞ പിഞ്ചു കുഞ്ഞിന്‍
പൂമേനി തള്ളിയകറ്റി വേഗം.
‘ആയ’ തന്‍ മടിയിലിരുന്നു പൈതല്‍
കുപ്പിയും നിപ്പിളും നോക്കി താപാല്‍
“അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്‍റെ
രുചിയെന്തെ”ന്ന്
ആരാഞ്ഞു മെല്ലെ തന്നായയോടായ്.
കണ്ടതൊരു സ്വപ്നമാണെങ്കിലും
ഉണ്ണിതന്‍ നെഞ്ചിലൊരു നൊമ്പരം
അറിയാതെയൊരു ചെറു കൂടു കൂട്ടി.
-ഹരി നായര്‍ (02-12-2014)
No comments:
Post a Comment