എന്തിനായ് തേങ്ങുന്നു നീ...!
വ്യര്‍ത്ഥ വ്യഥകള്‍ വികലമാക്കുന്ന നിന്‍
പ്രാണപഞ്ജരം പുഴുക്കുത്തു വീഴ്കയോ?
രക്തവും നീരും പഴുത്തു നിനക്കു
നിന്നിലന്യമാം വേദനയൂതി പെരുക്കയോ?
രാഗവിളക്കുകള്‍ അന്തരാളങ്ങളില്‍
കരിന്തിരികത്തി മെല്ലെ അണകയോ?
പൂവും പ്രസാദവുമൊരു കീറ്റിലച്ചീന്തും
നിന്‍ പ്രാണപ്രേയസി നിനക്കായ് കരുതിടാം;
നെറ്റിയില്‍ തൊടുവിക്കാനൊരുവേള ആയവള്‍
മനമൊന്നറച്ചങ്ങു മാറി നിന്നേക്കാം;
ബുദ്ബുദംപോല്‍ പൊലിയുന്ന ജീവിതം
നൊമ്പരപ്പെട്ടവള്‍ നോക്കി നിന്നേക്കാം.
‘റേഡിയം’ കരിക്കുന്ന നിന്‍
മൃതകോശങ്ങള്‍
നിന്നെയും നോക്കി പരിഹാസമുതിര്‍ത്തേക്കാം;
എരിഞ്ഞുതീരുന്ന നിന്‍ ജീവിത വഴിവക്കില്‍
കാക്കയും കഴുകനും ഗുപ്തമായിരുന്നേക്കാം;
കഴുമരം കാക്കുന്ന കുറ്റവാളികള്‍പോലും
നിന്‍ ദുരിതക്കയം കണ്ടുള്ളില്‍ കരഞ്ഞേക്കാം.
എന്തിനായ് കേഴുന്നു നീ...!
ജീവിതമൊരുനാളിലുലകം വെടിയണം
ഏകനായ് വന്നപോല്‍ ഏകനായ് പോകണം;
ജീവിതപന്ഥാവിലേതോ വഴിയമ്പല
ച്ചുറ്റമ്പളങ്ങളില്‍ കണ്ടുമറന്നവര്‍,
പ്രാണനും പ്രാണനും കൈകോര്‍ത്തിരുന്നവര്‍,
പരസ്പരമറിയാതെ കൂട്ടിമുട്ടുന്നവര്‍,
നാണയത്തുട്ടിന്നു യാചിച്ചു നിന്നവര്‍,
യുദ്ധക്കളങ്ങളില്‍ പിടഞ്ഞു മരിച്ചവര്‍,
ജന്മവും ജീവനും നല്‍കി മറഞ്ഞവര്‍,
രക്തബന്ധങ്ങള്‍.....
ആരുമാരും നിന്നൊപ്പമുണ്ടാകില്ല....
നീ തനിയെ നടക്കണം.....തനിയെത്തന്നെ നടക്കണം....
ഇനിയെന്തിനായ് തേങ്ങണം നീ...?
ഇനിയെന്തിനായ് കേഴണം നീ...?
-ഹരി നായര്‍
(31-03-2012)
